کتاب دیوان همام تبریزی

#آیان_کتاب

#ayanketab

http://ayanketab.com/product/%D8%AF%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86-%D9%87%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AA%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%B2%DB%8C/

خواجه همام الدین
علاء تبریزی از رجال و شاعران معروف ایران در عهد ایلخانان مغول است. وی در سال
636 هجری قمری چشم به جهان گشود . تخلص وی در اشعارش همام است.

وی از معاصران و
دوستان نزدیک خواجه شمس الدین صاحبدیوان جوینی ( مقتول در سال683 ه.ق ) بود تا اندازه
ای که صاحب دیوان در آخرین نامه خود که آمادگی اش را برای شهادت اعلام کرده بود ، ضمن
اعلام خداحافظی ابدی از یاران خاصش، نام همام را نیز آورده است.

همام دارای مقام
و رتبه بالای معنوی بود ؛وی زاویه1 ای در تبریز به نام خود داشت که در آن به ارشاد
اهل سلوک می پرداخت.

بنا بر آن چه گفته
شد ، همام هم به درجات عالی از تصوف رسید و هم در فنون ادب از قبیل شعر و انشاء فارسی
و عربی و خط  زیبا و ... مراتب بالایی داشت.

مشخص نیست که همام
تعلیمات علمی اش را نزد چه کسی گذرانده است 
و روایات متعددی در این زمینه وجود دارد که هیچ کدام قطعیتی ندارند. ولی آن
چه مسلم است این است که این تغییر حال و گرویدن به تصوف در او ، پس از آن ایجاد شد
که وی به جاه و مقام و مرتبه ای در نزد رجال رسید.

بنا بر قول مشهور
، تحصیلات علمی او نزد خواجه نصیر الدین طوسی حاصل شده است .به گفته دولتشاه ، همام
از نزدیکان قطب الدین شیرازی بوده است و قطب الدین  کتاب مفتاح الفتوحش را به خواهش همام تالیف کرده
است .ظاهرا پس از این تحصیلات علمی بوده است که وی به جاه و مقام رسید و مدتی وزارت
آذربایجان را بر عهده داشت.

همام
بعد از مرگ در خانقاهش به خاک سپرده شد.